سریع‌ترین تپ‌اختر کشف شده

به گزارش ایسنا، IGR J1104-6103 احتمالا از یک باقی مانده ابرنواختر در حال دور شدن است که در صورت تائید می‌تواند نظریه‌سازان را به منظور ساخت مدل‌هایی برای توضیح چنین ابرسرعت‌هایی در نتیجه انفجارهای ابرنواختر به چالش بکشد.

محققان از سه تلسکوپ مختلف رصدخانه پرتو ایکس چانداری ناسا، XMM نیوتون اسا در فضا و تلسکوپ رادیویی پارکس در استرالیا استفاده کردند.

شواهد این سرعت احتمالا رکوردشکن، تا حدی از ویژگی‌های برجسته شده در این تصویر ترکیبی بوجود می‌آیند.

مشاهدات پرتو ایکس چاندرا IGR J11014 به شکل یک لکه سبز روشن به شکل دنباله‌دار به نمایش درآمده که نمایشگر انتشارات پرتو ایکس است.

در تصاویر XMM نیوتون، تکه‌های ارغوانی‌رنگ نشانگر بقایای فوق داغ بقایای منتشر کننده پرتو ایکس ابر نواختر به نمایش درآمده است.

این مشاهدات با اطلاعات مادون قرمز از پروژه 2MASS و اطلاعات نوری از بررسی آسمان دیجیتالی شده (به رنگ‌های قرمز، سبز و آبی که در تصویر به رنگ سفید دیده می‌شود) ترکیب شده‌اند.

ناحیه بزرگ پرتو ایکس منتشر شده که توسط XMM نیوتون مشاهده شده، هنگامی تولید شد که یک ستاره عظیم به شکل یک ابرنواختر منفجر شده و یک ناحیه از ضایعات یا باقی مانده ابرنواختر موسوم به SNR MSH 11-61A پشت خود باقی گذاشت.

امواج شوک این ابرنواختر به گرم کردن گاز اطراف تا چندین میلیون درجه کلوین پرداخته که منجر به درخشش آن در پرتو ایکس شده است.

منبع نور نقطه مانند پرتو ایکس توسط آزمایشگاه بین‌المللی فیزیک نجومی پرتو گاما کشف شده و IGR J11014-6103 یا به اختصار IGR J11014 نام گرفت. این مبنع احتمالا یک ستاره فوق متراکم چرخان موسوم به تپ‌اختر که نوعی ستاره نوترونی است، بوده که در جریان انفجار به بیرون پرتاب شده است. در این صورت این جسم در حال دور شدن از مرکز باقی مانده ابرنواختر با سرعت میلیون‌ها کیلومتر در ساعت است.

بر اساس مشاهدات اولیه ستاره‌شناسان سن ابرنواختر MSH 11-61A حدود 15 هزار سال است.

تنها ستاره‌ نوترونی دیگر با یک باقیمانده ابرنواختر که می‌تواند با سرعت رکورد شکن این تپ اختر رقابت کند، کاندیدایی است که در بقایای ابرنواختر G350.1-0.3 کشف شده است و سرعت ستاره این سیستم بین پنج تا 10 میلیون کیلومتر در ساعت است.

سرعت‌های بالای تخمینی هر دو تپ‌اختر ابتدایی بوده و نیاز به تائید دارند. در صورت تائید این دو، توضیح سرعت بالای ستاره نوترونی یک چالش بزرگ برای مدل‌های کنونی انفجارهای ابرنواختر ایجاد خواهد کرد.